Stoer doen…

Vanaf kleins af aan ben ik eigenlijk al een stoer meisje. Ik klom in elke boom en het maakte me vrij weinig uit hoe ik eruit zag of wat anderen van me vonden. Ik was een van de sterkste van de klas,  mocht soms zelfs met bepaalde spelletjes niet meedoen. En met stoeien moest ik de meester verslaan. Daarnaast was ik verzot op pokemon, een spelletje wat ik nu nog steeds uren kan spelen. Ik was een klein meisje met een hele sterke wil. Ik wist wat ik wilde en zette dan ook altijd stug door. Er was niemand die mij kon tegenhouden als ik weer een plannetje had. Mijn plannetjes, om het even zo te noemen, verschilden nog wel eens. De ene keer probeerde ik samen met een vriendinnetje een kabelbaan te bouwen vanaf mijn huis naar haar huis en de andere keer had ik een hele spel dag opgezet voor mijn familie waar ze dan aan mee konden doen op vakantie. Ik was eigenlijk altijd bezig. Iets waar ik nu nog steeds ‘last’ van heb.

Mijn mode gevoel was vroeger eigenlijk nergens te bekennen. Dat kwam eigenlijk later pas. Mijn oma, bij wie ik al klein kind vaak was omdat opa en oma op ons pasten, zit dagen lang achter de naaimachine, dit is/was haar werk. Als klein kind ging ik dan een leuk kleurig lapje stof uitkiezen en ik ging ik lappenrokjes maken, simpele topjes en kussentjes. Later, toen ik op de middelbare school zat, ging ik er zelf mee bezig. Uit het niets probeerde ik een soort gala jurk te maken. Dit viel toch vies tegen, maar ik vond het superleuk, en bleef dus wel proberen.

uiteindelijk kan je wel zeggen dat het omgeslagen is in een verslaving. Het maken, ontwerpen van mode, ernaar kijken, erover nadenken, erover praten en alles daarom heen. Hoe is mijn houding? en Wat voor gevoel straalt deze outfit uit? het kan soms heel ver gaan. Maar het is mijn passie, en van mijn passie wil ik graag mijn werk maken.