Na een aantal tekening over gemaakt te hebben van het proto-type ben ik nu bezig met mijn volgende project. Het inspiratieboek. Weer helemaal wat nieuws. Het klinkt eigenlijk gelijk duidelijk. Ik moet een boek maken over mijn eigen inspiratie.
Het is heel wat anders dan wat ik hiervoor heb gedaan. Ik plaats van ruimtelijk werken op een paspop werk ik nu vooral met tijdschriften en de computer. Ja, de computer wel. Maar geen internet. Dat ik nu lekker op m'n bed lig op mijn kamer in Amsterdam en op internet zogenaamd aan het 'surfen' ben en ook wat plaatjes zoek voor mijn inspiratieboek is een uitzondering. Ik mag namelijk maar een klein gedeelte van de plaatjes van internet halen, een heeeeel klein gedeelte. Maar om even vooraan te beginnen...
Ik ga dus een inspiratieboek maken. Ik begin met het maken van mijn werkboek. In het werkboek moet ik eigenlijk zoveel mogelijk verzamelen. Ik moet beelden en teksten verzamelen van alle soorten en maten hebben. Hiervoor moest ik tijdschriften kopen. En niet zomaar tijdschriften. ze hebben het over de tijdschriften voor professionals. vakmensen.. We moeten ook ons inspiratieboek maken als een mode professional. Als je met google zoekt, heb je eigenlijk gelijk een filter. je ziet wat andere mensen op internet zetten met hun mening erbij, en je gaat gelijk gericht zoeken. dit is niet de bedoeling.. We moeten blanco het project ingaan en onze grenzen verleggen. Als we tijdschriften kopen zit er geen filter op als het ware en worden er verschillende onderwerpen aangesneden, zo zijn er nieuwe dingen die je tegen komt.
ondertussen heb ik dus verschillende tijdschriften gekocht en heb ik verschillende teksten gekozen. ook mijn eigen gedichten behandel ik. uiteindelijk ga ik een selectie maken uit mijn werkboek. Het word maar een kleine selectie. want we moeten blijkbaar leren kiezen...
het inspiratieboek moet je zien als een eenmalige uitgave van je eigen boek. omdat er maar een komt, mag je het zo gek mogelijk maken. een boek van glas of hout of iets anders. Ook de opmaak moet speciaal zijn. Zo mag je dus uiteindelijk een heel eigen boek in elkaar zetten helemaal naar je eigen smaakt en interesses. Het is een heel ander project maar ik ben heel nieuwsgierig wat ik uiteindelijk ga maken. Ik ga proberen jullie op de hoogte te houden.
woensdag 5 november 2014
donderdag 30 oktober 2014
Stoned in paradise
Niet dat jij het niet bent.
Zo alleen.
Zo alleen.
Laten we losgaan.
Samen
In het niets
Weg van de wereld.
Dansend.
Uren lang.
Ik voel jou warmte.
Toch ben ik bang.
Zo ben je niet.
Zo anders.
Zo alleen.
Weg van de wereld.
Alsof je zo verdween.
Maar het maakt niet uit.
Want je ogen glinsteren.
Je bent jezelf niet.
Maar zo voelt het fijn.
Laten we dansen.
Gewoon omdat het kan.
Het voelt fijner als we dansen.
De wereld gaat zn gang.
Je lichaam raakt de mijne.
Je warmte voelt koud.
Maar uren lang blijven we bewegen.
Met jou word ik ooit oud.
De werkelijkheid betaat niet.
Tenminste niet voor jou.
We leven in een hele andere wereld.
Je bent vergeten hoeveel ik van je hou.
Ik kan alleen nog maar genieten.
Van dit prachtige moment.
Maar dat komt alleen maar,
Omdat jij jezelf niet meer bent.
De wereld neemt je over.
Niemand kan er iets tegen doen.
Laten we maar nooit meer denken aan de tijden van toen.
Nu dansen we.
Nachten lang.
Levend in onze eigen wereld.
Levend in ons eigen paradijs.
Lichtjes die twinkelen.
Kleuren lijken zo mooi.
De wereld lijkt beter zo.
Maar tussen ons is het een grote zooi.
Laten we dansen nu.
Samen
In het niets
Weg van de wereld.
Dansend.
Uren lang.
Ik voel jou warmte.
Toch ben ik bang.
Zo ben je niet.
Zo anders.
Zo alleen.
Weg van de wereld.
Alsof je zo verdween.
Maar het maakt niet uit.
Want je ogen glinsteren.
Je bent jezelf niet.
Maar zo voelt het fijn.
Laten we dansen.
Gewoon omdat het kan.
Het voelt fijner als we dansen.
De wereld gaat zn gang.
Je lichaam raakt de mijne.
Je warmte voelt koud.
Maar uren lang blijven we bewegen.
Met jou word ik ooit oud.
De werkelijkheid betaat niet.
Tenminste niet voor jou.
We leven in een hele andere wereld.
Je bent vergeten hoeveel ik van je hou.
Ik kan alleen nog maar genieten.
Van dit prachtige moment.
Maar dat komt alleen maar,
Omdat jij jezelf niet meer bent.
De wereld neemt je over.
Niemand kan er iets tegen doen.
Laten we maar nooit meer denken aan de tijden van toen.
Nu dansen we.
Nachten lang.
Levend in onze eigen wereld.
Levend in ons eigen paradijs.
Lichtjes die twinkelen.
Kleuren lijken zo mooi.
De wereld lijkt beter zo.
Maar tussen ons is het een grote zooi.
Laten we dansen nu.
vrijdag 10 oktober 2014
writing art
Vertel me hoe ik precies zoals jou dansen kan.
De beweging zo vloeiend,
De ene been voor de ander.
Alsof je door de lucht zweeft,
Zo mooi.
Maar hierdoor ben je gevallen.
Een prooi.
Maar hoe zwak je ook bent,
Ik wil weten hoe je het doet.
En ookal wou je niet met hem dansen.
Je weet dat het moet.
Samen gaan jullie verder.
Sierlijk op de maat.
Nog steeds weet ik dat je zwak bent.
Maat je blik lijkt kwaad.
Je moet je sterk voordoen.
Sierlijk is het niet.
Maar wanneer je benen weer beginnen.
Is het net alsof je blij bent zonder mij,
Geen verdriet.
De beweging zo vloeiend,
De ene been voor de ander.
Alsof je door de lucht zweeft,
Zo mooi.
Maar hierdoor ben je gevallen.
Een prooi.
Maar hoe zwak je ook bent,
Ik wil weten hoe je het doet.
En ookal wou je niet met hem dansen.
Je weet dat het moet.
Samen gaan jullie verder.
Sierlijk op de maat.
Nog steeds weet ik dat je zwak bent.
Maat je blik lijkt kwaad.
Je moet je sterk voordoen.
Sierlijk is het niet.
Maar wanneer je benen weer beginnen.
Is het net alsof je blij bent zonder mij,
Geen verdriet.
writing art
vertel me
De dagen duren langer.
het zijn minuten,
die tikken op het gevoel van mijn gemis.
Niemand kan mij vertellen,
hoe lang deze sleur is.
Maar ik mis je,
en ik wilde het je vertellen.
Maar je kon amper kijken,
tranen tellen.
Waarom loopt het zo moeilijk.
Is het zo ver weg.
Maar niemand hoort me wanneer ik fluister,
of de belangrijke dingen zeg.
En toch smeek ik je,
om te luisteren naar mijn woord en traan.
Maar je wilt niet,
maar blijft wel staan.
Je ogen, die nog steeds schitteren in het licht.
Ik wou dat ze het waren,
maar ze zijn niet op mij gericht.
het zijn minuten,
die tikken op het gevoel van mijn gemis.
Niemand kan mij vertellen,
hoe lang deze sleur is.
Maar ik mis je,
en ik wilde het je vertellen.
Maar je kon amper kijken,
tranen tellen.
Waarom loopt het zo moeilijk.
Is het zo ver weg.
Maar niemand hoort me wanneer ik fluister,
of de belangrijke dingen zeg.
En toch smeek ik je,
om te luisteren naar mijn woord en traan.
Maar je wilt niet,
maar blijft wel staan.
Je ogen, die nog steeds schitteren in het licht.
Ik wou dat ze het waren,
maar ze zijn niet op mij gericht.
writing art
bouwen
Ik probeer alles weer bij elkaar te pakken.mijn muur weer op te bouwen.En ik vraag je,
kan je voor altijd van me houden?
Hoe moeilijk is het,
om te doen alsof,
of eerlijk te zijn.
Ik weet het niet meer.
Mijn muur word steeds hoger.
ik blijf rondjes lopen binnen in.
Mijn gedachten kunnen niet weg.
Zitten ook opgesloten.
Opgesloten achter mijn muur.
Maar hoe kan jij er dan doorheen?
verander je van gedachten?
Zoals mijn theorieën zeggen.
Als de toekomst zo is,
zal mijn muur misschien vallen.
maar ik zal mijn muur hoger opbouwen.
En mijn hele hebben en houden erachter stallen.
niemand komt dicht bij me.
writing art
even tussendoor, i'm still happy. gedichten zijn het alleen soms wat minder.
verder omhoog
Ik zie mezelf zitten.
Ver weg van hier,
alleen.
Op mijn knieen en mijn handen vooruit.
Smekend om liefde,
Schreeuwend,
Luid..
Elke keer als ik omhoog klim.
In die spiraal van verdriet.
Bijna boven, met m’n handen op de kant.
Maar er is weer iemand die mij ziet.
je drukt mijn handen van de kant,
Val weer naar beneden.
hoe kan ik ook ooit verder komen.
Er is geen reden.
Ver weg van hier,
alleen.
Op mijn knieen en mijn handen vooruit.
Smekend om liefde,
Schreeuwend,
Luid..
Elke keer als ik omhoog klim.
In die spiraal van verdriet.
Bijna boven, met m’n handen op de kant.
Maar er is weer iemand die mij ziet.
je drukt mijn handen van de kant,
Val weer naar beneden.
hoe kan ik ook ooit verder komen.
Er is geen reden.
donderdag 2 oktober 2014
ready to wear
met afwerkingen en al, ik ben supertrots. Gisteren heb ik samen met oma alles afgewerkt. vanaf het rimpelmouwtje tot een satijnen randje aan de halslijn is mijn prototype zo goed als klaar voor de modeshow. Nog even schoenen vinden die er bij passen en de laatste puntjes op de i zetten met mijn procesboek en maandag ga ik rocken! (:
zondag 21 september 2014
FOAM
alweer een tijdje geleden, maar tijdens mijn introductie week, laatste week van augustus (2014) ben ik naar FOAM geweest. Fotografie museum Amsterdam. Hier ben ik met een deel van mijn klas belandt. De expositie verandert elke keer, nu was er een expositie over mode fotografie. Het was een heel breed onderwerp. Ik heb een paar foto's gemaakt van dingen die ik interessant vind.
woensdag 10 september 2014
AMFIIIII
Zoals waarschijnlijk iedereen die mijn blog volgt en een mailtje hiervan krijgt al wel weet, ik ben in volle glorie aangenomen op het Amfi. Daarnaast heb ik een prachtig kamertje in Amsterdam bij een vrouwtje in genaamd Tine. Aangezien ik nog geen internet heb is het moeilijk om weer mijn creatieve vorderingen(...) op mijn blog bij te houden. Maar aangezien ons dorpsfeest, de keunefeesten, dit weekend is ben ik wat eerder thuis om de woonkamer te veranderen in mijn eigen atelier en lekker aan het werk te gaan. Over precies 12 dagen heb ik ook op mijn kamer in Amsterdam WIFI. Dan zal ik dus vanaf daar ook weer mijn blog bij gaan houden. Niet dat ik daar altijd voldoende tijd voor ga hebben, maar ik zal in ieder geval om de zoveel tijd even laten weten waar ik sta en hoe het allemaal gaat.
Voor de mensen die nieuwsgierig zijn even mijn nieuwe adres waar ik ook op sta ingeschreven:
Groeneveen 249
1103 ER Amsterdam
Jajaa, officieel ben ik een amsterdammer. Ik woon in de Bijlmer. Ik voel me net een sneeuwwitje, maar langzaam word dat gevoel al wel minder. Ik loop binnen 2 minuten naar de AH of naar het metro station. Ik kan binnen een kleine 20 minuutjes met de metro op school komen of in een half uur met de fiets. Ligt er maar net aan hoe het weer is en hoeveel energie ik 's ochtends heb. De metro lokt toch wel hoor! Maar de ligging is dus ideaal.
Mijn school is eigenlijk totaal niet groot. 3 verdiepingen en that's it. op elke verdieping 2 gangen met wat lokalen en een paar praktijk lokalen zoals de grote naaizaal. Het is wel een prachtig gebouw met marmeren muren. In de kelder (niet meegeteld met verdiepingen) hebben we ook nog ene kantine en een bieb. Een gezellige school waar je uiteindelijk veel mensen wel kent en herkent denk ik. Ook hebben we een super klas! Dat helpt toch wel met een nieuw begin. En over de opleiding ben ik ook al helemaal enthousiast. Wel gaat het heel erg druk worden. Daar twijfel ik niet aan. over 5 weekjes heb ik een modeshow voor het eerste cijfer. Hier volgt later nog meer over.
Voor nu, ik ga weer bezig met mijn schoolwerk in de hoop alsnog 4 dagen lekker in de tent te kunnen feesten!
Voor de mensen die nieuwsgierig zijn even mijn nieuwe adres waar ik ook op sta ingeschreven:
Groeneveen 249
1103 ER Amsterdam
Jajaa, officieel ben ik een amsterdammer. Ik woon in de Bijlmer. Ik voel me net een sneeuwwitje, maar langzaam word dat gevoel al wel minder. Ik loop binnen 2 minuten naar de AH of naar het metro station. Ik kan binnen een kleine 20 minuutjes met de metro op school komen of in een half uur met de fiets. Ligt er maar net aan hoe het weer is en hoeveel energie ik 's ochtends heb. De metro lokt toch wel hoor! Maar de ligging is dus ideaal.
Mijn school is eigenlijk totaal niet groot. 3 verdiepingen en that's it. op elke verdieping 2 gangen met wat lokalen en een paar praktijk lokalen zoals de grote naaizaal. Het is wel een prachtig gebouw met marmeren muren. In de kelder (niet meegeteld met verdiepingen) hebben we ook nog ene kantine en een bieb. Een gezellige school waar je uiteindelijk veel mensen wel kent en herkent denk ik. Ook hebben we een super klas! Dat helpt toch wel met een nieuw begin. En over de opleiding ben ik ook al helemaal enthousiast. Wel gaat het heel erg druk worden. Daar twijfel ik niet aan. over 5 weekjes heb ik een modeshow voor het eerste cijfer. Hier volgt later nog meer over.
Voor nu, ik ga weer bezig met mijn schoolwerk in de hoop alsnog 4 dagen lekker in de tent te kunnen feesten!
donderdag 15 mei 2014
Mijn inspiratiebron
Norelle Rheingold, als je het aan mij vraagt een legende. Maar waarom? En hoe bekend is ze?
http://norelle-rheingold.blogspot.de (haar eigen blog)
https://www.facebook.com/pages/Fashion-Cant-Die-Norelle-Rheingold/186840634746014 (haar facebook)
http://blog.nastygal.com/features-and-shoots/nasty-gals-in-the-wild/2014/04/norelle-rheingold/ (interview met norelle)
http://norelle-rheingold.blogspot.de (haar eigen blog)
https://www.facebook.com/pages/Fashion-Cant-Die-Norelle-Rheingold/186840634746014 (haar facebook)
http://blog.nastygal.com/features-and-shoots/nasty-gals-in-the-wild/2014/04/norelle-rheingold/ (interview met norelle)
Norelle Rheingold is een Duitse fashion blogger. Ze post eigenlijk alleen maar foto's van haar outfits. En zo vaak post ze eigenlijk ook niet. Saai zou je denken als je het zo hoort… Niets is minder waar, om het even in een saai Nederlands spreekwoord uit te drukken. Norelle Rheingold is een soort held voor mij. Ze is een van de grootste inspiratiebronnen die ik heb. (denk bij andere inspiratiebronnen bijvoorbeeld aan fashioninflux (blog) en vivienne westhood (mode ontwerper).)
Mode gaat niet alleen maar om het lichaam sieren. Je hoeft niet perse uit te komen op een zandloper figuur dankzij de vormen van je kleding. En de kleuren hoeven niet te matchen of in een kleurtoon te zijn. Waarom zouden we dat eigenlijk doen? Hoe saai wil je het hebben? Dan voelt het misschien beter? Of dan word je niet aangekeken? Anders zijn is eigenlijk maar iets engs. Door mode uitten mensen zich wel, maar je word al snel onderverdeelt in de saaie, populaire, ordinaire groep, of je hoort bij de nerds. Het maakt allemaal niet uit. Er word toch wel een stempel op je gedrukt. Mijn stijl is toch weel tikkie ordinair soms. Maar dit betekent niet dat ik ook gelijk ordinair ben. Persoonlijk vind ik het ordinaire tintje niet ordinair. Maar iedereen zal het toch zo noemen. Terwijl het eigenlijk gewoon mode is. Norelle Rheingold, maar ook meerdere bloggers dragen hun ordinaire kleding toch classy. Netpanty's, sexypanty's, heel veel bloot, hele korte rokjes, glimmende glitterende hakken… alles kan toch! Ze dragen gewoon hun eigen stijl. Bij Norelle gaat dit soms best ver, maar daarom is ze ook zo'n grote inspiratiebron voor mij. Ik wil ook alles kunnen doen en dragen wat ik wil. Ik wil ook een voorbeeld zo voor iemand kunnen zijn. En nee, ik vind ook zeker niet alles van haar mooi. Maar toch bewonder ik haar keer op keer. Door dit soort inspiratiebronnen wil ik telkens de grens op zoeken en blijf ik mode interessant vinden. Hieronder weer een foto van Norelle, een foto waar er weer een ordinair randje aan zit, maar waar de kleding toch weer in ''volle glorie'' gedragen word. Het haar en de 90's strik in het haar maakt het helemaal af.
Hier zie je ook dat door de apartere accesoires alles een geheel word. De uitstraling van het geheel is wat het belangrijkst is in mijn ogen. Door deze blogger heb ik nog geen kwartier geleden een tattoo choker armband en ketting besteld en nieuwe netpanty's. Soms moet je er een touch van jezelf aan toevoegen, iets wat je zelf mooi vind en iets wat je zelf wel vind kunnen. Wat maakt het uit wat anderen vinden? Natuurlijk moet ik rekening houden met mijn werk en soms ook op andere plekken, maar voor de rest ben ik alleen maar meer aan het uitvogelen hoe ver ik kan gaan en waar mijn grens ligt. Wie ben ik? En wat past bij mij? 2 vragen die eigenlijk een te grote rol in mijn leven spelen, en daarom denk ik dat ik een perfecte mode ontwerper kan worden.
nadenken? NO THANKS.
Wat mag wel? Wat mag niet? Wat kan wel? Wat kan niet? Er zijn zoveel dingen waar 'vrouwen' over nadenken. Ja, met name vrouwen. Want vrouwen denken veel. En dat is eigenlijk een zwak ding van ons geslacht. En daar kan ik soms aardig van balen. Want hoe nonchalant en vrij ik ook probeer over te komen. Ik kan me druk maken over de kleinste dingetjes. Hoe irritant? Ja, heel irritant… Maar goed, dat maakt ons nou eenmaal zoals we zijn. En iedereen heeft er wel eens last van. Maar als je stilstaat bij wat je doet en denkt, kan je misschien dat 'nadenken over alles' wel wat verminderen. Je kan je hele houding in alles zelfs veranderen. Want soms moet je natuurlijk uren mokken, nadenken en chagrijnig worden van alles, maar eigenlijk is het veel fijner om in een soort hippie flow me te gaan. Probeer eens op te letten wat je doet, denkt en zegt…
Want ik heb zo mijn eigen dingetjes die ik lekker laat gaan, waar ik me niks van aantrek, waar ik juist meer mee bezig ben en ga zo maar door. Misschien wel dingen die je juist moet proberen, kansen die je moet grijpen of beter gezegd, uitdagingen die je moet aangaan. Het leven is namelijk heel erg leuk.
stel je voor je zit in een ruzie die eigenlijk nergens over gaat, je vreet jezelf op van binnen en word er gek van. Je weet niet meer hoe je het moet aanpakken. Als je toegeeft voel je je zwak. Als je door blijft zeuren voel je je er ook niet fijn bij. Hoe moet je reageren en wat moet je doen? Ik zou dus zeggen, stop met denken. Ja, dit kan heel vervelend zijn voor de andere persoon, maar stop met denken! Wat nou als je gewoon niet reageert? Het gewoon z'n gangetje laat gaan? Uiteindelijk komen jullie toch wel bij elkaar om te praten. Stop niet al je energie in die kleine ruzietjes. Het leven, of beter gezegd de tijd, gaat toch wel door. En je hoeft niet altijd zelf voor actie te zorgen.
Net als het idee van weer een avond uit en weer een avond teveel gedronken, teveel geld uitgegeven en jezelf weer eens lekker voor gek gezet. In plaats van spijt hebben moet je er de volgende dag om kunnen lachen. Wat nou mensen kijken je na? Net alsof anderen nooit plezier hebben? Het maakt geen ruk uit wat anderen vinden! Geniet van het leven en geniet van het gek doen. Over dat geld? Gewoon een andere keer rustiger aan doen. Je kan nog steeds genieten en op dezelfde manier feesten. Maar met minder geld moet dat ook lukken. Maak niet gelijk van wat geld een probleem. Soms mag je iets teveel uit geven, evenals iets teveel drinken.
Of misschien zo'n pleures dag dat je make-up niet goed zit? Ik zelf kan dan soms uren in de spiegel kijken, balen, pijnzen, soms huilen (letterlijk), gekke gezichten trekken en andere manieren zoeken waardoor ik toch het gevoel krijg dat m'n lelijke acne gezicht of make-up toch nog beter gaat lijken. Maar dit is tevergeefs. Ik weet hoe ik eruitzie, en ik heb er allang vrede mee dat ik niet de knapste ben. Ik heb wel karakter, hoeveel belangrijke is dat? Daarnaast straal ik dat ook nog eens uit, ik loop graag met m'n glimlach door het dorp heen en hou ervan als mensen me nakijken. Maar dan moet ik me wel goed voelen, want dan maakt het me niks uit wat mensen van me denken. En dat kan ook als m'n gezicht wat minder is. Want ik weet wie ik ben en wat ik uit wil stralen. Dat is belangrijk, dat is een gevoel wat je vast moet houden. En ook als m'n make-up wat minder zit kan ik nog lekker in mijn fel zitten. Want het gaat om jou, niet om wat anderen vinden.
Wat anderen vinden is dan ook het ding waar vooral vrouwen het meeste over kunnen nadenken.
VERSCHRIKKELIJK!
Want ik heb zo mijn eigen dingetjes die ik lekker laat gaan, waar ik me niks van aantrek, waar ik juist meer mee bezig ben en ga zo maar door. Misschien wel dingen die je juist moet proberen, kansen die je moet grijpen of beter gezegd, uitdagingen die je moet aangaan. Het leven is namelijk heel erg leuk.
stel je voor je zit in een ruzie die eigenlijk nergens over gaat, je vreet jezelf op van binnen en word er gek van. Je weet niet meer hoe je het moet aanpakken. Als je toegeeft voel je je zwak. Als je door blijft zeuren voel je je er ook niet fijn bij. Hoe moet je reageren en wat moet je doen? Ik zou dus zeggen, stop met denken. Ja, dit kan heel vervelend zijn voor de andere persoon, maar stop met denken! Wat nou als je gewoon niet reageert? Het gewoon z'n gangetje laat gaan? Uiteindelijk komen jullie toch wel bij elkaar om te praten. Stop niet al je energie in die kleine ruzietjes. Het leven, of beter gezegd de tijd, gaat toch wel door. En je hoeft niet altijd zelf voor actie te zorgen.
Net als het idee van weer een avond uit en weer een avond teveel gedronken, teveel geld uitgegeven en jezelf weer eens lekker voor gek gezet. In plaats van spijt hebben moet je er de volgende dag om kunnen lachen. Wat nou mensen kijken je na? Net alsof anderen nooit plezier hebben? Het maakt geen ruk uit wat anderen vinden! Geniet van het leven en geniet van het gek doen. Over dat geld? Gewoon een andere keer rustiger aan doen. Je kan nog steeds genieten en op dezelfde manier feesten. Maar met minder geld moet dat ook lukken. Maak niet gelijk van wat geld een probleem. Soms mag je iets teveel uit geven, evenals iets teveel drinken.
Of misschien zo'n pleures dag dat je make-up niet goed zit? Ik zelf kan dan soms uren in de spiegel kijken, balen, pijnzen, soms huilen (letterlijk), gekke gezichten trekken en andere manieren zoeken waardoor ik toch het gevoel krijg dat m'n lelijke acne gezicht of make-up toch nog beter gaat lijken. Maar dit is tevergeefs. Ik weet hoe ik eruitzie, en ik heb er allang vrede mee dat ik niet de knapste ben. Ik heb wel karakter, hoeveel belangrijke is dat? Daarnaast straal ik dat ook nog eens uit, ik loop graag met m'n glimlach door het dorp heen en hou ervan als mensen me nakijken. Maar dan moet ik me wel goed voelen, want dan maakt het me niks uit wat mensen van me denken. En dat kan ook als m'n gezicht wat minder is. Want ik weet wie ik ben en wat ik uit wil stralen. Dat is belangrijk, dat is een gevoel wat je vast moet houden. En ook als m'n make-up wat minder zit kan ik nog lekker in mijn fel zitten. Want het gaat om jou, niet om wat anderen vinden.
Wat anderen vinden is dan ook het ding waar vooral vrouwen het meeste over kunnen nadenken.
VERSCHRIKKELIJK!
woensdag 14 mei 2014
Stoer doen…
Vanaf kleins af aan ben ik eigenlijk al een stoer meisje.
Ik klom in elke boom en het maakte me vrij weinig uit hoe ik eruit zag of wat
anderen van me vonden. Ik was een van de sterkste van de klas, mocht soms zelfs met bepaalde spelletjes niet
meedoen. En met stoeien moest ik de meester verslaan. Daarnaast was ik verzot op
pokemon, een spelletje wat ik nu nog steeds uren kan spelen. Ik was een klein
meisje met een hele sterke wil. Ik wist wat ik wilde en zette dan ook altijd
stug door. Er was niemand die mij kon tegenhouden als ik weer een plannetje
had. Mijn plannetjes, om het even zo te noemen, verschilden nog wel eens. De ene
keer probeerde ik samen met een vriendinnetje een kabelbaan te bouwen vanaf
mijn huis naar haar huis en de andere keer had ik een hele spel dag opgezet
voor mijn familie waar ze dan aan mee konden doen op vakantie. Ik was eigenlijk
altijd bezig. Iets waar ik nu nog steeds ‘last’ van heb.
Mijn mode gevoel was vroeger
eigenlijk nergens te bekennen. Dat kwam eigenlijk later pas. Mijn oma, bij wie
ik al klein kind vaak was omdat opa en oma op ons pasten, zit dagen lang achter
de naaimachine, dit is/was haar werk. Als klein kind ging ik dan een leuk
kleurig lapje stof uitkiezen en ik ging ik lappenrokjes maken, simpele topjes
en kussentjes. Later, toen ik op de middelbare school zat, ging ik er zelf mee
bezig. Uit het niets probeerde ik een soort gala jurk te maken. Dit viel toch
vies tegen, maar ik vond het superleuk, en bleef dus wel proberen. uiteindelijk kan je wel zeggen dat het omgeslagen is in een verslaving. Het maken, ontwerpen van mode, ernaar kijken, erover nadenken, erover praten en alles daarom heen. Hoe is mijn houding? en Wat voor gevoel straalt deze outfit uit? het kan soms heel ver gaan. Maar het is mijn passie, en van mijn passie wil ik graag mijn werk maken.
zondag 27 april 2014
anders kleden? hoezo?
Mensen verklaren me soms wel eens voor gek door wat ik aan heb. En dat snap ik ook wel (soms dan). Maar toch ben ik blij dat ik mijn eigen ding doe als het gaat om kleding. Want voor mij is kleding toch een heel stuk zekerheid. Want neem nou als voorbeeld mijn toelating op AMFI. Ik had m'n best gedaan en zag er goed uit. Voor mij een reden om zelfverzekerd te zijn en iedereen recht in de ogen aan te durven kijken. Dan voel ik me fijn, en dan kan ik lekker mezelf zijn. Een ander voorbeeld is bijvoorbeeld mijn oude werk bij AC. Hier moest ik een blouse een broek, een schort en een pet op van het werk. Daarnaast had ik nog speciale werkschoenen, van die lompe dingen. Ik voelde me totaal niet fijn in deze kleding. Ik kreeg het idee dat ik mezelf kwijt was en voelde me ook niet mezelf. Dit klinkt misschien raar, maar het blijkt dan toch maar dat kleding veel kan uitmaken. Voor mij is dat wel zo. Waarom? Geen idee.
Maar hoe kleed ik me dan? Raar? Anders? Ik weet het zelf niet. Ik denk dat mijn kledingstijl nogal verschillend is. De ene keer is het heel normaal en zie ik er helemaal niet anders uit, maar ik kan sommige dagen ook doorslaan en er wel apart uitzien. Het moet minstens aan een ding voldoen, ik moet me er fijn in voelen. De reacties van anderen maken me dan ook vrij weinig uit. Ik luister niet als mensen het niet mooi vinden, of achter mijn rug om praten. maar ik geniet er wel van als mensen het waarderen. Deze mensen begrijpen waarom het belangrijk is, of vinden het leuk om te zien dat iemand zijn eigen ding doet. Iets dat ik heel erg waardeer.
Maar ik kleed me dus een beetje anders misschien. En nu komt het rare aan mijn kledingstijl. Ik heb eigenlijk er voor gekozen om me anders te gaan kleden. In ieder geval anders als hoe het toen was. Ik maakte heel erg bewust de keus dat ik nu mijn eigen ding wou gaan doen, en dat ik dacht ook mocht laten zien aan andere mensen. Ik zou laten zien hoe je jezelf kan uiten met kleding. Ik voelde me namelijk veel beter als eerder, en dan mocht er nog wel meer vernieuwing komen als het aan mij lag. Dit hoor je niet vaak. De meeste mensen zeggen, ja het gaat vanzelf met kleding. Tenminste, dat lees ik op de meeste blogs, of ik hoor het van de bloggers zelf.
Voor mij was het wel een bewuste keuze. Ik wil mensen laten zien hoe je jezelf neer zet door middel van kleding. Dit kan positief en negatief zijn. Wat straal je uit? En heb je dat wel door? Mensen kijken heel anders naar je met andere kleding of een andere houding. Dit is iets wat mensen moeten begrijpen.
Maar alsnog, ik denk dat je het best overkomt wanneer iemand zich fijn voelt in z'n kleding.
Maar hoe kleed ik me dan? Raar? Anders? Ik weet het zelf niet. Ik denk dat mijn kledingstijl nogal verschillend is. De ene keer is het heel normaal en zie ik er helemaal niet anders uit, maar ik kan sommige dagen ook doorslaan en er wel apart uitzien. Het moet minstens aan een ding voldoen, ik moet me er fijn in voelen. De reacties van anderen maken me dan ook vrij weinig uit. Ik luister niet als mensen het niet mooi vinden, of achter mijn rug om praten. maar ik geniet er wel van als mensen het waarderen. Deze mensen begrijpen waarom het belangrijk is, of vinden het leuk om te zien dat iemand zijn eigen ding doet. Iets dat ik heel erg waardeer.
Maar ik kleed me dus een beetje anders misschien. En nu komt het rare aan mijn kledingstijl. Ik heb eigenlijk er voor gekozen om me anders te gaan kleden. In ieder geval anders als hoe het toen was. Ik maakte heel erg bewust de keus dat ik nu mijn eigen ding wou gaan doen, en dat ik dacht ook mocht laten zien aan andere mensen. Ik zou laten zien hoe je jezelf kan uiten met kleding. Ik voelde me namelijk veel beter als eerder, en dan mocht er nog wel meer vernieuwing komen als het aan mij lag. Dit hoor je niet vaak. De meeste mensen zeggen, ja het gaat vanzelf met kleding. Tenminste, dat lees ik op de meeste blogs, of ik hoor het van de bloggers zelf.
Voor mij was het wel een bewuste keuze. Ik wil mensen laten zien hoe je jezelf neer zet door middel van kleding. Dit kan positief en negatief zijn. Wat straal je uit? En heb je dat wel door? Mensen kijken heel anders naar je met andere kleding of een andere houding. Dit is iets wat mensen moeten begrijpen.
Maar alsnog, ik denk dat je het best overkomt wanneer iemand zich fijn voelt in z'n kleding.
donderdag 24 april 2014
stressen voor AMFI
Ik krijg heel veel vragen over amfi. En eigenlijk is het ook maar ingewikkeld hoe ze het doen. Ten eerste, amfi is geen kunstacademie. Het is dus zeker wel een hele andere opleiding dan Artez. Amfi staat eigenlijk ook op de eerste plek bij mij. Dat maakt de stress nog hoger. pfff, eerst het verhaal van de hele dag dan maar.
Eerder ben ik al naar de open dag geweest met oma, wat voor mij eigenlijk de bevestiging was. Dus ik was blij dat ik me al in had geschreven voor amfi, en na kunstbende moest ik die toelating dus ook gaan rocken. 12 april 2014, de dag dat het moest gebeuren. Per toeval moest een meisje van Artez, de vooropleiding, op dezelfde dag naar haar toelating komen voor de branding opleiding. Op Amfi heb je drie soorten opleidingen, branding, marketing en inderdaad design. Alles draait hier dan ook om mode en Amfi functioneert eigenlijk als een soort klein bedrijfje. Dit is iets wat mij ook aantrok aan de school.
Voor de toelatingsopdracht moest ik een 'fashion object' maken geïnspireerd op het woord; schuim. Wat een rot woord als je het mij vraagt. We moesten een uitgebreid onderzoek doen, en dit weergeven in een procesboek. Ik ben maar gewoon begonnen met vragen stellen aan mezelf. Wat is schuim nou eigenlijk? En waar denk ik als eerste aan bij het woord schuim? Zo kom je achter de meest gekke dingen, vulkaansteen bijvoorbeeld, en bepaald soort vulkaansteen zou ook schuim moeten zijn. Hard schuim ja. Zo kwam ik zelfs nog bij metalen uit. Maar ik ging mezelf ook dingen vragen zoals; hoe zou schuim eruit zien (badschuim, zeeschuim etc.) als dit een vaste stof zou zijn maar nog wel over de eigenschappen zoals; licht gewicht, licht qua kleur zou voldoen. Dan kom je dus op hele gekke dingen uit. En welke kleuren horen bij het woord schuim? En waarom? val je niet in een cliche? Je kan heel ver en heel diep gaan. Iets wat ik graag doe, dit kan trouwens heel lastig zijn in het leven. Dat is dan weer de reden waarom ik het soms helemaal afschaf, ook dit kan lastig zijn. Maargoed terug naar amfi. Uiteindelijk ben ik maar gewoon wat gaan tekenen en schetsen. Julia kwam met een idee van een korset, en mijn tante simone kwam met een geweldig idee aan voor materiaal. Het schuim wat op haar werk gebruikt word kan ik geweldig gebruiken om een soort korset van te maken die aan aan beide kanten gedragen kan worden. Het idee was er, iets om naar toe te werken. Met oma een korset gemaakt, alles afgewerkt op de paspop met blauwe verf wat paars uitvalt en zo nodig hier en daar een beetje met het lijmpistool aankloten. Met een dunne vriendin en een dun buurmeisje kan je later alles dan ook perfect op de foto zetten. Een beetje bewerken en klaar is kees. Uiteindelijk ben ik super blij met mijn eindproduct, dit is het korset wat ik al eerder heb laten zien op mijn blog. Ook de schouderstukken horen hierbij.
De dag op Amfi verliep verder ook goed. Als eerste hadden we gezamelijk in de filmzaal een bespreking. In het Engels werd duidelijk uitgelegd hoe de rest van de dag zou gaan verlopen. Heel veel dingen zullen uiteindelijk in het engels gaan dus daar moet ik dan maar aan wennen, maar dat doe ik graag als het om amfi gaat. Ondertussen werden onze toelatingsopdrachten al beoordeeld in een ander klaslokaal waar we ze bij aankomst hadden neergelegd. Na deze gezamelijke bespreking waar ook de toelatings kandidaten bijzaten van de andere twee opleidingen had iedereen nog een individueel gesprek. Tenminste, iedereen van de design opleiding. Doordat de tijd snel ging was ik hier eerder aan de beurt, van de zenuwen had ik weinig adem en ik wou veelste veel vertellen. gelukkig waren het enthousiaste mensen die je gewoon de tijd gaven. Voor een toelatingsgesprek was het voor mij wel heel bijzonder dat het zo ging. Natuurlijk mogen ze nog niks zeggen, maar het leek allemaal heel goed te gaan. Ik kon duidelijk mijn verhaal doen, en ze luisterden aandachtig, ze leken zelf positief verbaast toen ik mijn eigen gemaakte tijdschrift en gedichtenbundel liet zien. Ik vond het zelfs jammer toen het gesprek was afgelopen.
Binnen 3/4 weken krijg ik dan de brief binnen. JAJA, DE BRIEF. de brief waar opstaat hoeveel procent ik heb gehaald. het gaat namelijk zo. iedereen word beoordeeld door middel van een precentage. scoor je een percentage boven de 50 procent, dan mag je door naar de volgende ronde, scoor je hieronder, dan lig je er al uit. alle mensen boven de 50 procent weten nog steeds niks zeker. deze mensen gaan namelijk allemaal de loting in. even een voorbeeld. stel je voor er zijn 100 plekken beschikbaar op de opleiding design, en er hebben van de 300, 150 mensen boven de 50 procent gescoord, Dan gaan van de 150, die boven de 50 procent hebben gescoord, de 100 met het hoogste percentage door, en deze mensen worden dan toegelaten. Of beter gezegd, het gaat nog ingewikkeld worden. Ik ben dan ook super zenuwachtig.
Het is super leuk om zo vaak de vraag te krijgen hoe het gaat met mijn toelatingen, mensen leven een beetje mee en vragen er ook naar. Dit vind ik echt super! Het is zo fijn dat je weet dat mensen een beetje met je meeleven in dit zenuwslopende proces en het ook interessant vinden wat je doet. Dit geeft me dan ook een enorme kick, en dan ben ik echt trots op mezelf. DUS IEDEREEN, SUPER BEDANKT!!!
Ik ga mijn dromen nastreven!
Eerder ben ik al naar de open dag geweest met oma, wat voor mij eigenlijk de bevestiging was. Dus ik was blij dat ik me al in had geschreven voor amfi, en na kunstbende moest ik die toelating dus ook gaan rocken. 12 april 2014, de dag dat het moest gebeuren. Per toeval moest een meisje van Artez, de vooropleiding, op dezelfde dag naar haar toelating komen voor de branding opleiding. Op Amfi heb je drie soorten opleidingen, branding, marketing en inderdaad design. Alles draait hier dan ook om mode en Amfi functioneert eigenlijk als een soort klein bedrijfje. Dit is iets wat mij ook aantrok aan de school.
Voor de toelatingsopdracht moest ik een 'fashion object' maken geïnspireerd op het woord; schuim. Wat een rot woord als je het mij vraagt. We moesten een uitgebreid onderzoek doen, en dit weergeven in een procesboek. Ik ben maar gewoon begonnen met vragen stellen aan mezelf. Wat is schuim nou eigenlijk? En waar denk ik als eerste aan bij het woord schuim? Zo kom je achter de meest gekke dingen, vulkaansteen bijvoorbeeld, en bepaald soort vulkaansteen zou ook schuim moeten zijn. Hard schuim ja. Zo kwam ik zelfs nog bij metalen uit. Maar ik ging mezelf ook dingen vragen zoals; hoe zou schuim eruit zien (badschuim, zeeschuim etc.) als dit een vaste stof zou zijn maar nog wel over de eigenschappen zoals; licht gewicht, licht qua kleur zou voldoen. Dan kom je dus op hele gekke dingen uit. En welke kleuren horen bij het woord schuim? En waarom? val je niet in een cliche? Je kan heel ver en heel diep gaan. Iets wat ik graag doe, dit kan trouwens heel lastig zijn in het leven. Dat is dan weer de reden waarom ik het soms helemaal afschaf, ook dit kan lastig zijn. Maargoed terug naar amfi. Uiteindelijk ben ik maar gewoon wat gaan tekenen en schetsen. Julia kwam met een idee van een korset, en mijn tante simone kwam met een geweldig idee aan voor materiaal. Het schuim wat op haar werk gebruikt word kan ik geweldig gebruiken om een soort korset van te maken die aan aan beide kanten gedragen kan worden. Het idee was er, iets om naar toe te werken. Met oma een korset gemaakt, alles afgewerkt op de paspop met blauwe verf wat paars uitvalt en zo nodig hier en daar een beetje met het lijmpistool aankloten. Met een dunne vriendin en een dun buurmeisje kan je later alles dan ook perfect op de foto zetten. Een beetje bewerken en klaar is kees. Uiteindelijk ben ik super blij met mijn eindproduct, dit is het korset wat ik al eerder heb laten zien op mijn blog. Ook de schouderstukken horen hierbij.
De dag op Amfi verliep verder ook goed. Als eerste hadden we gezamelijk in de filmzaal een bespreking. In het Engels werd duidelijk uitgelegd hoe de rest van de dag zou gaan verlopen. Heel veel dingen zullen uiteindelijk in het engels gaan dus daar moet ik dan maar aan wennen, maar dat doe ik graag als het om amfi gaat. Ondertussen werden onze toelatingsopdrachten al beoordeeld in een ander klaslokaal waar we ze bij aankomst hadden neergelegd. Na deze gezamelijke bespreking waar ook de toelatings kandidaten bijzaten van de andere twee opleidingen had iedereen nog een individueel gesprek. Tenminste, iedereen van de design opleiding. Doordat de tijd snel ging was ik hier eerder aan de beurt, van de zenuwen had ik weinig adem en ik wou veelste veel vertellen. gelukkig waren het enthousiaste mensen die je gewoon de tijd gaven. Voor een toelatingsgesprek was het voor mij wel heel bijzonder dat het zo ging. Natuurlijk mogen ze nog niks zeggen, maar het leek allemaal heel goed te gaan. Ik kon duidelijk mijn verhaal doen, en ze luisterden aandachtig, ze leken zelf positief verbaast toen ik mijn eigen gemaakte tijdschrift en gedichtenbundel liet zien. Ik vond het zelfs jammer toen het gesprek was afgelopen.
Binnen 3/4 weken krijg ik dan de brief binnen. JAJA, DE BRIEF. de brief waar opstaat hoeveel procent ik heb gehaald. het gaat namelijk zo. iedereen word beoordeeld door middel van een precentage. scoor je een percentage boven de 50 procent, dan mag je door naar de volgende ronde, scoor je hieronder, dan lig je er al uit. alle mensen boven de 50 procent weten nog steeds niks zeker. deze mensen gaan namelijk allemaal de loting in. even een voorbeeld. stel je voor er zijn 100 plekken beschikbaar op de opleiding design, en er hebben van de 300, 150 mensen boven de 50 procent gescoord, Dan gaan van de 150, die boven de 50 procent hebben gescoord, de 100 met het hoogste percentage door, en deze mensen worden dan toegelaten. Of beter gezegd, het gaat nog ingewikkeld worden. Ik ben dan ook super zenuwachtig.
Het is super leuk om zo vaak de vraag te krijgen hoe het gaat met mijn toelatingen, mensen leven een beetje mee en vragen er ook naar. Dit vind ik echt super! Het is zo fijn dat je weet dat mensen een beetje met je meeleven in dit zenuwslopende proces en het ook interessant vinden wat je doet. Dit geeft me dan ook een enorme kick, en dan ben ik echt trots op mezelf. DUS IEDEREEN, SUPER BEDANKT!!!
Ik ga mijn dromen nastreven!
vrijdag 11 april 2014
donderdag 10 april 2014
reactie kunstbende
Hee Karlijn,
Bedankt dat jij hebt bijgedragen aan een té gekke Voorronde.
We hebben ontzettend genoten van je talent.
Dit wil de jury jou graag meegeven:
- Je had een hele originele presentatie, je hebt een duidelijke doelgroep, je ontwerpen zijn super creatief en heel uniek met plastic.
- Blijf zo door gaan, blijf ontwerpen. Let daarbij op de afwerking van de ontwerpen, sommige stukken miste een stukje eigentijdsheid.
- De muziek die je hebt gekozen past heel goed bij de show. Net als de hairstyling en de accessoires.
- Je collectie kan zo de winkel in! Ga zo door :)
We hopen dat je het naar je zin hebt gehad.
En wie weet tot volgend jaar!
Groetjes,
Het Kunstbende team
Bedankt dat jij hebt bijgedragen aan een té gekke Voorronde.
We hebben ontzettend genoten van je talent.
Dit wil de jury jou graag meegeven:
- Je had een hele originele presentatie, je hebt een duidelijke doelgroep, je ontwerpen zijn super creatief en heel uniek met plastic.
- Blijf zo door gaan, blijf ontwerpen. Let daarbij op de afwerking van de ontwerpen, sommige stukken miste een stukje eigentijdsheid.
- De muziek die je hebt gekozen past heel goed bij de show. Net als de hairstyling en de accessoires.
- Je collectie kan zo de winkel in! Ga zo door :)
We hopen dat je het naar je zin hebt gehad.
En wie weet tot volgend jaar!
Groetjes,
Het Kunstbende team
zondag 16 maart 2014
open dag amfi
15 maart 2014
om precies 10 voor half 9 word ik wakker. naast me licht juul nog rustig door te slapen. langzamerhand kruip ik m'n bed uit en maak ik me klaar. nog even een paar eitjes bakken voor iedereen en voordat ik het weet staan opa en oma met de auto voor de deur. FINALLY! Ik ga vandaag naar AMFI. Omdat paps en mams een weekendje weg zijn met vrienden gaat oma met me mee. Super gezellig! Opa brengt ons naar het station toe en we gaan met de trein richting Amsterdam. Gelukkig ben ik best goed met metro's en hebben we onze weg naar het Amfi zo gevonden. Hoewel ik er heel erg veel zin in had, was ik best zenuwachtig. Want als dit plaatje niet zal kloppen... Wat ga ik dan volgend jaar doen?
Ik wil super graag een creatieve opleiding doen. Dat zit nou eenmaal in me, en ik hou ervan om lekker m'n inspiratie ergens in kwijt te kunnen, misschien net iets dieper te gaan als anderen en gekke dingen te maken. Want ik hou van de wereld om me heen en die wil ik op mijn eigen manier vorm gaan geven in mijn eigen werk. Mijn werk verschilt nu nogal. Gedichten, schilderijen, beeldjes, maar vooral werk wat iets met mode te maken heeft.
Het moet dan natuurlijk wel een opleiding zijn waar ik iets mee kan. Wat is goed voor me? Een opleiding op een kunstacademie waar ik heel vrij word gelaten? Of kan ik beter gaan voor een iets gerichtere opleiding? Amfi heeft een design opleiding. De branding en de marketing opleidingen zitten ook in hetzelfde gebouw. De design opleiding is iets commercieler. Alsnog heb je op Amfi de vrijheid om de gekste vormen te maken maar het kan ook allemaal netjes en strak. Mij is verteld dat je hierin je eigen weg moet zoeken. Natuurlijk zal het eindproduct wat je maakt gewoon aan de eissen moeten voldoen van een klant, maar een process moet je je eigen maken.
Het grootse voordeel aan amfi vind ik dat het ook iets commercieler is. Ik wil super graag wat met mode doen, maar ik wil het ook wel verkopen. Laat mensen maar dragen wat ik heb gemaakt en laat ze power uitstralen. Ik wil dat mensen zo een andere blik op de wereld krijgen en dat kunnen uitstralen. Mij lijkt het fantastisch om misschien samen te werken met een mode magazine of voor grote merken hun gast ontwerper te zijn. Allemaal iets commercieler. Iets meer zaken. En Amfi kan mij dat bieden.
Na de open dag is dat bevestigd. Ik vond het superleuk! Het gebouw was ook prachtig. Het was een oud gebouw met een luxe uitstraling. Het duurde even, maar ik voelde me er als snel thuis. Ik ben eerst bij design gaan kijken, daarna bij de styleboeken van semester 1. Wat super fijn was, is dat ik hier dingen herkende van de fashion lessen om Artez. Ook hier deden ze vormonderzoek en kon het allemaal lekker gek. Heerlijk om te zien dat het niet zo strak moet!!! Daarna zijn we nogmaals naar boven gelopen. Ik kwam aan de praat met een 2e jaars student. Ze heeft me precies verteld wat voor opdrachten er zijn en hoe er gewerkt word. Er is vrij veel vrijheid in hoe je je wil en kan ontwikkelen. Ik werd elke keer enthousiaster!
Hierna zijn we nog bij een presentatie geweest. tijd om even met de neus weer op de feiten gedrukt te worden. hoe duur is het nou eigenlijk? en hoeveel mensen worden er toegelaten? hoe gaat de toelating? waarom valt er 33,33% af in alleen al het eerste jaar ? en zo kan je nog wel even doorgaan. de meeste dingen wist ik al. Ook dat er zoveel met een hbo opleiding stoppen in het eerste jaar. Ook mij is het gebeurd, nu weet ik veel beter waar ik mee bezig ben en volg ik mijn hart voor de tweede keer. Maar nu zal het goed gaan.
om precies 10 voor half 9 word ik wakker. naast me licht juul nog rustig door te slapen. langzamerhand kruip ik m'n bed uit en maak ik me klaar. nog even een paar eitjes bakken voor iedereen en voordat ik het weet staan opa en oma met de auto voor de deur. FINALLY! Ik ga vandaag naar AMFI. Omdat paps en mams een weekendje weg zijn met vrienden gaat oma met me mee. Super gezellig! Opa brengt ons naar het station toe en we gaan met de trein richting Amsterdam. Gelukkig ben ik best goed met metro's en hebben we onze weg naar het Amfi zo gevonden. Hoewel ik er heel erg veel zin in had, was ik best zenuwachtig. Want als dit plaatje niet zal kloppen... Wat ga ik dan volgend jaar doen?
Ik wil super graag een creatieve opleiding doen. Dat zit nou eenmaal in me, en ik hou ervan om lekker m'n inspiratie ergens in kwijt te kunnen, misschien net iets dieper te gaan als anderen en gekke dingen te maken. Want ik hou van de wereld om me heen en die wil ik op mijn eigen manier vorm gaan geven in mijn eigen werk. Mijn werk verschilt nu nogal. Gedichten, schilderijen, beeldjes, maar vooral werk wat iets met mode te maken heeft.
Het moet dan natuurlijk wel een opleiding zijn waar ik iets mee kan. Wat is goed voor me? Een opleiding op een kunstacademie waar ik heel vrij word gelaten? Of kan ik beter gaan voor een iets gerichtere opleiding? Amfi heeft een design opleiding. De branding en de marketing opleidingen zitten ook in hetzelfde gebouw. De design opleiding is iets commercieler. Alsnog heb je op Amfi de vrijheid om de gekste vormen te maken maar het kan ook allemaal netjes en strak. Mij is verteld dat je hierin je eigen weg moet zoeken. Natuurlijk zal het eindproduct wat je maakt gewoon aan de eissen moeten voldoen van een klant, maar een process moet je je eigen maken.
Het grootse voordeel aan amfi vind ik dat het ook iets commercieler is. Ik wil super graag wat met mode doen, maar ik wil het ook wel verkopen. Laat mensen maar dragen wat ik heb gemaakt en laat ze power uitstralen. Ik wil dat mensen zo een andere blik op de wereld krijgen en dat kunnen uitstralen. Mij lijkt het fantastisch om misschien samen te werken met een mode magazine of voor grote merken hun gast ontwerper te zijn. Allemaal iets commercieler. Iets meer zaken. En Amfi kan mij dat bieden.
Na de open dag is dat bevestigd. Ik vond het superleuk! Het gebouw was ook prachtig. Het was een oud gebouw met een luxe uitstraling. Het duurde even, maar ik voelde me er als snel thuis. Ik ben eerst bij design gaan kijken, daarna bij de styleboeken van semester 1. Wat super fijn was, is dat ik hier dingen herkende van de fashion lessen om Artez. Ook hier deden ze vormonderzoek en kon het allemaal lekker gek. Heerlijk om te zien dat het niet zo strak moet!!! Daarna zijn we nogmaals naar boven gelopen. Ik kwam aan de praat met een 2e jaars student. Ze heeft me precies verteld wat voor opdrachten er zijn en hoe er gewerkt word. Er is vrij veel vrijheid in hoe je je wil en kan ontwikkelen. Ik werd elke keer enthousiaster!
Hierna zijn we nog bij een presentatie geweest. tijd om even met de neus weer op de feiten gedrukt te worden. hoe duur is het nou eigenlijk? en hoeveel mensen worden er toegelaten? hoe gaat de toelating? waarom valt er 33,33% af in alleen al het eerste jaar ? en zo kan je nog wel even doorgaan. de meeste dingen wist ik al. Ook dat er zoveel met een hbo opleiding stoppen in het eerste jaar. Ook mij is het gebeurd, nu weet ik veel beter waar ik mee bezig ben en volg ik mijn hart voor de tweede keer. Maar nu zal het goed gaan.
zaterdag 15 maart 2014
kunstbende
volgende week zaterdag is kunstbende, zenuwen slaan dus toe. Ook de muziek moet weer geregeld worden, en aangezien de mix die een vriend zou maken nog niet goed is, heb ik zelf wat geprobeerd.
woensdag 26 februari 2014
donderdag 20 februari 2014
mijn mode regeltjes?
Ik heb niet echt regels, maar ik heb wel een aantal dingen die ik mezelf soms influister als ik toch weer voor een saai kledingstuk wil gaan..
1. fashion is a game without any rules
2. mode is een feestje
3. combineren mag (of moet eigenlijk!)
4. als mensen je nakijken is dat goed
5. opvallen is positief
6. be a rebel!
7. fashion is freedom
8. doe aan waar je zin in hebt
9. laxe luie grote trui dagen mogen
10. blijf bij jezelf
11. probeer nieuwe dingen uit
12. koop soms dingen die je vet vind maar nooit zal dragen
13. denk voor de rest wel heel goed na over je aankopen
14. snuffelen op marktplaats, ebay etc. werkt!
1. fashion is a game without any rules
2. mode is een feestje
3. combineren mag (of moet eigenlijk!)
4. als mensen je nakijken is dat goed
5. opvallen is positief
6. be a rebel!
7. fashion is freedom
8. doe aan waar je zin in hebt
9. laxe luie grote trui dagen mogen
10. blijf bij jezelf
11. probeer nieuwe dingen uit
12. koop soms dingen die je vet vind maar nooit zal dragen
13. denk voor de rest wel heel goed na over je aankopen
14. snuffelen op marktplaats, ebay etc. werkt!
mini magazine
Als het goed is krijg ik binnenkort mijn eigen 'mini-magazine'. Ik wil delen van m'n blog misschien vaker op deze manier gaan afdrukken (ook delen die ik niet op mijn blog heb geplaatst). Mijn eerste mini-magazine gaat over de toelatingen, hier word mijn eerste toelating beschreven tot de laatste toelating waar ik dus ben aangenomen.
woensdag 19 februari 2014
own taste
je eigen smaak ontwikkelen in kleding, hoe doe je dat? Zelf kijk ik nog steeds op naar bepaalde bloggers die ik op de voet volg en ontwerpers die collecties hebben die ik wel 100 keer door kan kijken. Vooral de bloggers zorgen ervoor dat ik met m'n ogen wijd open achter mijn laptopje zit. Waarom staan hun alles zo geweldig? En ze durven ook alles te dragen! Ja, ik geef het toe, nog steeds ben ik jaloers... En niet zo'n beetje! Maar een ding hebben de mensen die ik bewonder gemeen, de kleding straalt zelfvertrouwen uit, het is soms iets over de top, maar het is zeker goed aanwezig. Het is ook een tikje rebels, daar hou ik wel van, dat zie ik ook terug in mijn eigen karakter en kleding. De bloggers waar ik het over heb zijn Norelle Rheingold uit Duitsland met haar blog www.norelle-rheingold.blogspot.de, Amanda van Effrink uit Nederland met haar blog www.follow-the-glitter.blogspot.nl en Lydia uit Engeland met haar blog www.fashioninflux.co.uk. Het zijn drie hele verschillende blogs, de drie meiden hebben een verschillende stijl maar alle drie bewonder ik ze. Norelle Rheingold is mijn favoriet. Ze is heerlijk gek, maar dat maakt het juist alleen maar leuker. Kleding hoeft niet altijd serieus te zijn. Maak er een spel van, Fashion is a game without any rules! Zo zie ik het tenminste, en dat helpt me wel eens om weer iets kleurijker of vrolijker de deur uit te gaan. De ontwerpers die ik bewonder zijn Bas Kosters, Vievienne Westhood en Meadham Kirchhoff. Hoe Bas Kosters zijn shows opzet vind ik super vet! Dat is hoe je mode tot iets leuks maakt! Zijn achterliggende boodschappen zijn daarbij ook nog eens goed, dat maakt het voor mij tot een van de beste mode ontwerpers. Vievienne Westhood is gewoon een legende met legendarische stukken in haar shows. Het kan soms wat te netjes worden maar dat neemt niet weg dat ik haar bewonder. Meadham is een misschien iets onbekendere ontwerper, maar hij heeft supershows. Ik bewonder zijn shows elke keer weer. Hij kan van alles en laat het ook zien. De stijl wisselt dan ook nog wel eens.
Maar wat heeft dit te maken met je eigen stijl ontwikkelen? Je kan niet uit het niets weten wat bij je past, en wat je stijl is. Steel de stijl dus. Kijk rond wat je leuk vind, en wat jou inspireert. Het hoeft natuurlijk niet gelijk super gek te gaan en extreem. Kijk een beetje wat voor type je bent, en wat voor kleding het meest jou aandacht trekt in de rekken van winkels. Je hoeft je natuurlijk niet maar aan een stijl te houden. Combineren mag! Probeer de gekste dingen te combineren en je komt erachter dat het super leuk kan staan. Als je een aantal ontwerpers hebt of bloggers die je bewondert kan je dus je inspiratie daar weg halen, maar je beste vriendin, vriend of buurvrouw kan natuurlijk ook als inspiratie dienen. Je kan ook tijdschriften doorbladeren en alles eruit knippen wat je vind wat bij jou stijl past, maak hier een moodboard van en kijk eens of je hier wat mee kan. Je kan natuurlijk niet je eigen stijl ontwikkelen als je niet weet wat anderen dragen.
Het is natuurlijk leuker als je niet klakkeloos de mode volgt, probeer je eigen stijl te krijgen. Natuurlijk kan je trend volgen, maar zet ze naar je eigen hand en fleur ze wat op met leuke schoenen of een apart jasje. Als je anders gekleed bent als de rest, valt dat positief op!
Maar wat heeft dit te maken met je eigen stijl ontwikkelen? Je kan niet uit het niets weten wat bij je past, en wat je stijl is. Steel de stijl dus. Kijk rond wat je leuk vind, en wat jou inspireert. Het hoeft natuurlijk niet gelijk super gek te gaan en extreem. Kijk een beetje wat voor type je bent, en wat voor kleding het meest jou aandacht trekt in de rekken van winkels. Je hoeft je natuurlijk niet maar aan een stijl te houden. Combineren mag! Probeer de gekste dingen te combineren en je komt erachter dat het super leuk kan staan. Als je een aantal ontwerpers hebt of bloggers die je bewondert kan je dus je inspiratie daar weg halen, maar je beste vriendin, vriend of buurvrouw kan natuurlijk ook als inspiratie dienen. Je kan ook tijdschriften doorbladeren en alles eruit knippen wat je vind wat bij jou stijl past, maak hier een moodboard van en kijk eens of je hier wat mee kan. Je kan natuurlijk niet je eigen stijl ontwikkelen als je niet weet wat anderen dragen.
Het is natuurlijk leuker als je niet klakkeloos de mode volgt, probeer je eigen stijl te krijgen. Natuurlijk kan je trend volgen, maar zet ze naar je eigen hand en fleur ze wat op met leuke schoenen of een apart jasje. Als je anders gekleed bent als de rest, valt dat positief op!
De waarde van mode
Natuurlijk verschilt het voor iedereen, maar mode kan van hoge waarde zijn. En nee, dan bedoel ik niet geld. Ik heb het over persoonlijke waarde. Wat kan mode voor iemand doen? De tijden dat ik net als ieder ander meisje in een simpel shirtje met een spijkerbroek naar school ging, zijn nog niet zo lang geleden. Soms doe ik het nog steeds wel. Maar ik voel me veel fijner als ik mijn outfit net iets anders afgestyled heb of een speciaal kledingstuk aan heb. Ik heb bijvoorbeeld een oud gehaakt vest die mijn moeder vroeger heeft gemaakt, de spijkerbloesjes van m'n vader en mijn felroze aaibare zebraprint creepers. Allemaal stukken met een beetje meerwaarde. Wanneer ik een van deze stukken draag voel ik me meer mezelf en ook fijner.
Het is natuurlijk super fijn om hetzelfde te zijn als de rest, dan zal men je nooit raar aan kijken om wat je aan hebt. En velen zullen zich hier ook fijn bij voelen. Maar je kan ook verder gaan, doe eens wat raars aan, ga opzoek naar je eigen stijl. Ook al kan je eigenlijk bijna geen eigen stijl hebben, je kan wel opzoek gaan naar de kleding, schoenen en accessoires waar jij je fijn bij voelt. Wanneer het je niets meer uitmaakt wat anderen er van vinden, en je draagt wat je leuk en fijn vind, word je er alleen maar sterker van. Je word er daarnaast ook bewuster van wie je zelf bent.
Mode is voor mij een medium om mezelf in uit te drukken. Het is eigenlijk net een vorm van kunst. I'm a piece of art, een belangrijke zin voor mij als het gaat om mode. Ik denk dat je er alleen maar zekerder door kan worden als je draagt wat jezelf wil. Daarnaast vind ik het heerlijk om grenzen op te zoeken en gekke dingen te dragen. Dat neemt niet weg dat ik me soms nog steeds verstop in een grijze trui met een simpele zwarte broek eronder! Ik weet alleen wel wat ik leuk vind als het om kleding gaat, en ik draag mijn eigen 'stijl'. Iets wat veel meer mensen zouden moeten doen. Daar word de wereld zeker veel kleurijker van!
Het is natuurlijk super fijn om hetzelfde te zijn als de rest, dan zal men je nooit raar aan kijken om wat je aan hebt. En velen zullen zich hier ook fijn bij voelen. Maar je kan ook verder gaan, doe eens wat raars aan, ga opzoek naar je eigen stijl. Ook al kan je eigenlijk bijna geen eigen stijl hebben, je kan wel opzoek gaan naar de kleding, schoenen en accessoires waar jij je fijn bij voelt. Wanneer het je niets meer uitmaakt wat anderen er van vinden, en je draagt wat je leuk en fijn vind, word je er alleen maar sterker van. Je word er daarnaast ook bewuster van wie je zelf bent.
Mode is voor mij een medium om mezelf in uit te drukken. Het is eigenlijk net een vorm van kunst. I'm a piece of art, een belangrijke zin voor mij als het gaat om mode. Ik denk dat je er alleen maar zekerder door kan worden als je draagt wat jezelf wil. Daarnaast vind ik het heerlijk om grenzen op te zoeken en gekke dingen te dragen. Dat neemt niet weg dat ik me soms nog steeds verstop in een grijze trui met een simpele zwarte broek eronder! Ik weet alleen wel wat ik leuk vind als het om kleding gaat, en ik draag mijn eigen 'stijl'. Iets wat veel meer mensen zouden moeten doen. Daar word de wereld zeker veel kleurijker van!
Abonneren op:
Posts (Atom)