inspiratieboek

Na een aantal tekening over gemaakt te hebben van het proto-type ben ik nu bezig met mijn volgende project. Het inspiratieboek. Weer helemaal wat nieuws. Het klinkt eigenlijk gelijk duidelijk. Ik moet een boek maken over mijn eigen inspiratie.

Het is heel wat anders dan wat ik hiervoor heb gedaan. Ik plaats van ruimtelijk werken op een paspop werk ik nu vooral met tijdschriften en de computer. Ja, de computer wel. Maar geen internet. Dat ik nu lekker op m'n bed lig op mijn kamer in Amsterdam en op internet zogenaamd aan het 'surfen' ben en ook wat plaatjes zoek voor mijn inspiratieboek is een uitzondering. Ik mag namelijk maar een klein gedeelte van de plaatjes van internet halen, een heeeeel klein gedeelte. Maar om even vooraan te beginnen...

Ik ga dus een inspiratieboek maken. Ik begin met het maken van mijn werkboek. In het werkboek moet ik eigenlijk zoveel mogelijk verzamelen. Ik moet beelden en teksten verzamelen van alle soorten en maten hebben. Hiervoor moest ik tijdschriften kopen. En niet zomaar tijdschriften. ze hebben het over de tijdschriften voor professionals. vakmensen.. We moeten ook ons inspiratieboek maken als een mode professional. Als je met google zoekt, heb je eigenlijk gelijk een filter. je ziet wat andere mensen op internet zetten met hun mening erbij, en je gaat gelijk gericht zoeken. dit is niet de bedoeling.. We moeten blanco het project ingaan en onze grenzen verleggen. Als we tijdschriften kopen zit er geen filter op als het ware en worden er verschillende onderwerpen aangesneden, zo zijn er nieuwe dingen die je tegen komt.

ondertussen heb ik dus verschillende tijdschriften gekocht en heb ik verschillende teksten gekozen. ook mijn eigen gedichten behandel ik. uiteindelijk ga ik een selectie maken uit mijn werkboek. Het word maar een kleine selectie. want we moeten blijkbaar leren kiezen...

het inspiratieboek moet je zien als een eenmalige uitgave van je eigen boek. omdat er maar een komt, mag je het zo gek mogelijk maken. een boek van glas of hout of iets anders. Ook de opmaak moet speciaal zijn. Zo mag je dus uiteindelijk een heel eigen boek in elkaar zetten helemaal naar je eigen smaakt en interesses. Het is een heel ander project maar ik ben heel nieuwsgierig wat ik uiteindelijk ga maken. Ik ga proberen jullie op de hoogte te houden.

Stoned in paradise

Niet dat jij het niet bent.
Zo alleen.

Laten we losgaan.
Samen
In het niets
Weg van de wereld.
Dansend.
Uren lang.
Ik voel jou warmte.
Toch ben ik bang.


Zo ben je niet.
Zo anders.
Zo alleen.
Weg van de wereld.
Alsof je zo verdween.
Maar het maakt niet uit.
Want je ogen glinsteren.
Je bent jezelf niet.
Maar zo voelt het fijn.


Laten we dansen.
Gewoon omdat het kan.
Het voelt fijner als we dansen.
De wereld gaat zn gang.
Je lichaam raakt de mijne.
Je warmte voelt koud.
Maar uren lang blijven we bewegen.
Met jou word ik ooit oud.


De werkelijkheid betaat niet.
Tenminste niet voor jou.
We leven in een hele andere wereld.
Je bent vergeten hoeveel ik van je hou.
Ik kan alleen nog maar genieten.
Van dit prachtige moment.
Maar dat komt alleen maar,
Omdat jij jezelf niet meer bent.
De wereld neemt je over.
Niemand kan er iets tegen doen.
Laten we maar nooit meer denken aan de tijden van toen.


Nu dansen we.
Nachten lang.
Levend in onze eigen wereld.
Levend in ons eigen paradijs.
Lichtjes die twinkelen.
Kleuren lijken zo mooi.
De wereld lijkt beter zo.
Maar tussen ons is het een grote zooi.


Laten we dansen nu.

the way i like to think

writing art

Vertel me hoe ik precies zoals jou dansen kan.
De beweging zo vloeiend,
De ene been voor de ander.
Alsof je door de lucht zweeft,
Zo mooi.
Maar hierdoor ben je gevallen.
Een prooi.
Maar hoe zwak je ook bent,
Ik wil weten hoe je het doet.
En ookal wou je niet met hem dansen.
Je weet dat het moet.
Samen gaan jullie verder.
Sierlijk op de maat.
Nog steeds weet ik dat je zwak bent.
Maat je blik lijkt kwaad.
Je moet je sterk voordoen.
Sierlijk is het niet.
Maar wanneer je benen weer beginnen.
Is het net alsof je blij bent zonder mij,
Geen verdriet.

writing art

vertel me

De dagen duren langer.
het zijn minuten,
die tikken op het gevoel van mijn gemis.
Niemand kan mij vertellen,
hoe lang deze sleur is.
Maar ik mis je,
en ik wilde het je vertellen.
Maar je kon amper kijken,
tranen tellen.
Waarom loopt het zo moeilijk.
Is het zo ver weg.
Maar niemand hoort me wanneer ik fluister,
of de belangrijke dingen zeg.
En toch smeek ik je,
om te luisteren naar mijn woord en traan.
Maar je wilt niet,
maar blijft wel staan.
Je ogen, die nog steeds schitteren in het licht.
Ik wou dat ze het waren,
maar ze zijn niet op mij gericht.

writing art

bouwen

Ik probeer alles weer bij elkaar te pakken.mijn muur weer op te bouwen.
En ik vraag je,
kan je voor altijd van me houden?
Hoe moeilijk is het,
om te doen alsof,
of eerlijk te zijn.
Ik weet het niet meer.
Mijn muur word steeds hoger.
ik blijf rondjes lopen binnen in.
Mijn gedachten kunnen niet weg.
Zitten ook opgesloten.
Opgesloten achter mijn muur.
Maar hoe kan jij er dan doorheen?
verander je van gedachten?
Zoals mijn theorieën zeggen.

Als de toekomst zo is,
zal mijn muur misschien vallen.
maar ik zal mijn muur hoger opbouwen.
En mijn hele hebben en houden erachter stallen.

niemand komt dicht bij me.

writing art

even tussendoor, i'm still happy. gedichten zijn het alleen soms wat minder.

verder omhoog

Ik zie mezelf zitten.
Ver weg van hier,
alleen.
Op mijn knieen en mijn handen vooruit.
Smekend om liefde,
Schreeuwend,
Luid..
Elke keer als ik omhoog klim.
In die spiraal van verdriet.
Bijna boven, met m’n handen op de kant.
Maar er is weer iemand die mij ziet.
je drukt mijn handen van de kant,
Val weer naar beneden.
hoe kan ik ook ooit verder komen.
Er is geen reden.