hetzelfde schuitje

Het stukje dat jullie hieronder hebben kunnen gelezen was mijn eerste toelating op de kunstacademie Artez. Een super goede kunstacademie. De opleiding Fashion & Design heeft zelfs de Grand Seigneur in 2011 toegekend gekregen. Voor het eerst werd deze prijs aan een opleiding uitgereikt.

 Ik was er op dat moment ook nog lang niet klaar voor. Ik had alleen maar kunstwerkjes van de middelbare school, en een collectie van kunstbende. Ik was wel vastberaden dat ik het wilde doen, maar ik was er nog lange niet. Na Artez heb ik ook nog een toelating gehad op de Rietveld academie in Amsterdam. Hier kwam ik alleen door de eerste ronde.  In totaal zijn het er twee, dus ook hier was ik uiteindelijk afgewezen. Daarna heb ik nog toelating gedaan aan Artez voor de docent beeldende kunst en vormgeving opleiding. Hier was ik wel toegelaten, maar hier voelde ik me echt niet thuis. 

Uiteindelijk ben ik heel wat anders gaan doen. Geen idee hoe ik er bij kwam, en waarom ik er voor gekozen heb. Maar ik ging een creatieve media opleiding doen genaamd media, communicatie en informatie. Korter gezegd, de MIC. De hoi-week, of beter gezegd de introductieweek van Saxion was zeker het hoogtepunt van die opleiding die voor mij wel drie weken heeft geduurd. Daarna heb ik snel mijn zinnen weer op een echte creatieve opleiding gezet. Dat past toch wel beter bij me.

 Ik zit dus nu weer in hetzelfde schuitje als in het begin. Gelukkig wel met iets meer ervaring, en op een hele andere manier, maar ik moet weer naar al die enge toelatingen. Ik ben op dit moment eigenlijk al met twee toelatingen bezig, en ik wil jullie vertellen hoe het is om als nieuweling binnen te komen in deze wereld. Eigenlijk een vrij harde wereld. Want alle kunst academies (maar ook AMFI bijvoorbeeld) roepen dat ze alleen de beste van de beste willen hebben. Hoe bereik je dat nou eigenlijk? Ik heb ook geen idee. Maar ik ga in ieder geval mijn verhaal doen, en jullie laten zien hoe het er bij mij aan toe gaat.