geen school meer

Ik was dus gestopt met mijn opleiding, en ik wist zeker dat ik volgend jaar het nog eens zou gaan proberen aan de kunstacademies. Misschien kon ik nog instromen bij de docentenopleiding? Dan had ik eigenlijk een goede vooropleiding voor volgend jaar, en dan weet ik ook al hoe het gaat op een kunstacademie. Dat leek dus een hele goede optie. Maar omdat ik teveel had gemist mocht dit ook niet. Daar was ik nog wel aardig boos om, maar niemand kon er wat aan doen. Wel konden ze mijn toelating van dat jaar verlengen tot volgend jaar. Ze vonden me dus wel goed, dat was in ieder geval fijn om te weten. Ik ga me gewoon een jaartje oriënteren, dacht ik. Totdat ik de vooropleiding van Artez tegen kwam. Dit is eigenlijk mijn laatste kans? Dan blijf ik er wel mee bezig! Misschien helpt het me wel heel erg? Maar het is wel duur zeg. Er spookten van allemaal dingen door mijn hoofd. Uiteindelijk besloot ik gewoon te bellen naar Artez. Ze wisten meteen wie ik was, en ze hadden me de vooropleiding al willen voorstellen! Voordat ik het wist was ik al bezig met opgeven. Ik had er nog helemaal niet aan gedacht dat het ook nog betaald zou moeten worden. Maar gelukkig stemden papa en mama er wel mee in. Ik had de kennismaking en een lesdag al gemist, maar dat was niet erg. Ik kon nog makkelijk meekomen zeiden ze. Met volle moed ging ik de dag erna, zaterdag, al naar Arnhem. Op naar school!  

Mijn eerste les was Graphic. Als nieuweling kwam ik in een klas die elkaar al wel kende. Dat was opzich nog best even slikken in het begin. Want ik ben er geen fan van om de hele dag mijn mond te houden. Gelukkig was ik vanaf de eerste pauze niet meer alleen. Met twee meiden breng ik nu elke zaterdag de dagen door. De ene keer voelt een dag super lang en de andere keer is de dag zo over. Dat ligt natuurlijk ook aan de vakken. Ik weet in ieder geval wel dat de vooropleiding me heel erg helpt om nieuwe dingen te leren en te ontdekken!